Het in elkaars ogen kijken kan een heel intens gevoel geven. Het voelt alsof iemand zich daadwerkelijk in de ziel laat kijken of er bij jou inkijkt, alsof je even voorbij gaat aan de buitenkant van een persoon. Het geeft een gevoel van intens contact.
Het diep in de ogen kijken is iets wat kinderen vaak doen. Kinderen zijn heel puur en omdat ze nog niet zoveel levenservaring bezitten is het van levensbelang om “te voelen” of een vreemde het goed met ze voor heeft of niet. Daarom gaan ze als het ware naar binnen, daar waar het “voelen” plaats vindt via de ogen. Het kind zal reageren al naar gelang dat wat het waarneemt.
Bij volwassenen kan het diep in de ogen kijken bijvoorbeeld een gevoel van herkenning opleveren, dat heeft dan te maken met een herkenning van een gevoel of van herkenbare doorgemaakte emoties. Hiermee kan er per direct een gevoel van verbondenheid of zelfs liefde ontstaan.
Een oud Chinees spreekwoord zegt dan ook dat de eerste zoen tussen geliefden met de ogen zal worden gegeven en niet met de mond!
Het fascinerende aan fotografie vind ik dat je de tijd kunt stilzetten, maar ook dat je dingen kunt meenemen die jij ergens hebt gezien en aan anderen wilt overbrengen.
Maar het is meer dan dat. Bij portretten probeer ik de ziel vast te leggen. Ik hoop dat de kijker een bepaalde bezieling ziet in de ogen van de geportretteerde.
Deze week fotografeerde ik een vrouw met veelzeggende ogen.
Wat dit portret voor mij mooi maakt is dat ze samen met haar liefdevolle warme blik ook iets anders weggeeft wat ik in mijzelf herken. Aan het eind van de dag viel alles samen; het kabbelende water, het zachte briesje en het milde avondzonnetje. Een moment van rust, geluk, bezinning en acceptatie van alle mooie en minder mooie kanten die het leven haar heeft laten zien en een gevoel hier content mee te zijn.